نارسان
لغت‌نامه دهخدا
نارسان . [ رَ ] (نف مرکب ) آنکه نمی رساند. (ناظم الاطباء). || نرسنده . که نمی رسد :
چو نیکی فزائی به روی خسان
بود مزد آن سوی تو نارسان .
|| ناتمام . ناکامل . ناپایدار و بی اعتبار. نااستوار. ناقص . نارسا :
گفت من گفتم که عهد آن خسان
خام باشد خام و زشت ونارسان .
چو نیکی فزائی به روی خسان
بود مزد آن سوی تو نارسان .
فردوسی .
|| ناتمام . ناکامل . ناپایدار و بی اعتبار. نااستوار. ناقص . نارسا :
گفت من گفتم که عهد آن خسان
خام باشد خام و زشت ونارسان .
مولوی .
