نابی

نابی . (ع ص ) نابی ٔ. جای بلند و خمیده . (منتهی الارب ). مکان مرتفع خم دار. (از اقرب الموارد) (المنجد). || آینده از جای دیگر. (منتهی الارب ). سیل نابی ٔ؛ که از جای دیگری بیاید. رجل نابی ٔ؛ مردی که از دیار دیگری بیاید. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (از «ن ب و»). سمین . (معجم متن اللغة) (المنجد).