نابهنگام
لغت‌نامه دهخدا
نابهنگام . [ ب ِ هََ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) نه بوقت . نه بوقت خود. نه بهنگام . نه بوقت سزاوار. بی وقت . بی موقع :
نابهنگام بهارم که به دی مه شکفم
که به هنگامه ٔ نیسان شدنم نگذارند.
|| نابجای . نه بجای خود.نه آنجا که باید. بیمورد. بیجا :
گرستن بهنگام با سوک و درد
به از خنده ٔ نابهنگام سرد.
- امثال :
ضرر بهنگام به از نفعنابهنگام .
نابهنگام بهارم که به دی مه شکفم
که به هنگامه ٔ نیسان شدنم نگذارند.
خاقانی .
|| نابجای . نه بجای خود.نه آنجا که باید. بیمورد. بیجا :
گرستن بهنگام با سوک و درد
به از خنده ٔ نابهنگام سرد.
(گرشاسب نامه ).
- امثال :
ضرر بهنگام به از نفعنابهنگام .
