میفرلغتنامه دهخدامیفر. [ ف َ ] (ع ص ) خادم سبک روح و چالاک . (منتهی الارب ). خدمتکار. (مهذب الاسماء). خادم . (یادداشت مؤلف ) (دهار). مئفر. و رجوع به مئفر شود.
