مؤاخاة
لغتنامه دهخدا
مؤاخاة. [ م ُ آ ] (ع مص ) برادر یا دوست گردیدن کسی را.(از اقرب الموارد). برادر گرفتن کسی را و دوست شدن .(ناظم الاطباء). برادر و دوست شدن . (منتهی الارب ). باکسی برادری گرفتن . (المصادر زوزنی ). با کسی برادری کردن . (تاج المصادر بیهقی ). و رجوع به مواخات شود.
