مودعه
لغتنامه دهخدا
مودعه . [ دَ ع َ ] (ع ص ) سپرده شده . (غیاث ) (آنندراج ). || کاشته شده . زراعت شده :
تو بکردی او بکردی مودعه
زان که ارض اﷲ آمد واسعه .
و رجوع به مودع شود.
تو بکردی او بکردی مودعه
زان که ارض اﷲ آمد واسعه .
مولوی .
و رجوع به مودع شود.