مواقة

مواقة. [ م َ ق َ ] (ع مص ) مَوق . موق . مؤوق [ م ُ ئو ] . بمردن و هلاک گشتن . (منتهی الارب ). مردن و هلاک گردیدن کسی . (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).