مهوأنلغتنامه دهخدامهوأن . [ م ُ وَ ءِ / ءَن ن ] (ع اِ) بیابان دور. (مهذب الاسماء) دشت فراخ . رجوع به ماده ٔ بعد شود. || خوی و عادت . || پاره ای از شب . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
