مهنانه
لغتنامه دهخدا
مهنانه . [ م َ ن َ / ن ِ ] (اِ) بوزینه . میمون . (آنندراج ) (برهان ). بوزنه . (اوبهی ). بهنانه . پهنانه :
اگرابروش چین گیرد سزد چون روی من بیند
که رخسارم پر از چین گشت چون رخسار مهنانه .
اگرابروش چین گیرد سزد چون روی من بیند
که رخسارم پر از چین گشت چون رخسار مهنانه .
ابوشکور.