مهرگل
لغتنامه دهخدا
مهرگل . [ م ُ گ ِ ] (اِ مرکب ) گلی است دوائی و آن را گل مختوم نامند و گل بیشه نیز گویند. طین مختوم . (از آنندراج ) :
قهرش از مهر بر حواس نهد
نقش با مهر گل فرستد طین .
قهرش از مهر بر حواس نهد
نقش با مهر گل فرستد طین .
انوری (از آنندراج ).