منین
لغتنامه دهخدا
منین . [ م َ ] (ع ص ) گرد و غبار سست . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گرد و غبار ضعیف . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || رسن سست . (منتهی الارب ). ریسمان ضعیف . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مرد سست . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد سست و ضعیف . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مرد توانا. از اضداد است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).