منش فش
لغتنامه دهخدا
منش فش . [ م َ ن ِ ف َ ] (ص مرکب ) این کلمه در بیتی از شاهنامه ٔ فردوسی چ بروخیم و بعضی از نسخ ولف آمده و در فهرست ولف به تقریب چنین معنی شده : «ظاهراً به معنی متکبر و مغرور» ولی در شاهنامه ٔ چ دبیرسیاقی ج 5 ص 2365 «ارمنی فش » و در چ روسیه ج 9 ص 73 «منی فش »آمده است :
ز دست یکی بدکنش بنده ای
پلید و منش فش پرستنده ای .
ز دست یکی بدکنش بنده ای
پلید و منش فش پرستنده ای .
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 9 ص 2738).