منبه
لغتنامه دهخدا
منبه . [ م ُ ن َب ْ ب ِه ْ ] (ع ص ) بیدارکننده . آگاه سازنده . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). هشیارکننده :
آن منبه که ز تنبیه وی اندر همه عمر
هیچ دل در ره دین معدن عصیان نشود.
|| (اِ) زنگ اِخبار. (ناظم الاطباء).
آن منبه که ز تنبیه وی اندر همه عمر
هیچ دل در ره دین معدن عصیان نشود.
سنائی (دیوان چ مصفا ص 105).
|| (اِ) زنگ اِخبار. (ناظم الاطباء).