ملک راندن

ملک راندن . [ م ُ دَ ] (مص مرکب ) فرمانروایی کردن . سلطنت کردن . حکومت کردن :
به عدل و کرم سالها ملک راند
برفت و نکونامی از وی بماند.

سعدی .

بس چون تو ملک زمانه بر تخت نشاند
هریک به مراد خویشتن ملکی راند.

سعدی (کلیات چ مصفا ص 845).

و رجوع به ماده ٔ قبل و بعد شود.