ملولی اصفهانی
لغت‌نامه دهخدا
ملولی اصفهانی . [ م َ ی ِ اِ ف َ ] (اِخ ) خلیفه میر اسداﷲ (متوفی به سال 969 هَ . ق .). ازشاعران دوره ٔ شاه طهماسب صفوی بوده است . از اوست :
طرفه حالی است که آن آتش سوزان ز برم
دورتر می رود و بیشترم می سوزد.
و نیز:
رفت قاصد که برد نام مرا گفت خموش
این خط نامه سیاهی است که من می دانم
رفتن از قهر به شب آمدن از مهر به روز
عذر بدتر ز گناهی است که من می دانم .
رجوع به تذکره ٔ صبح گلشن و قاموس الاعلام ترکی و فرهنگ سخنوران شود.
طرفه حالی است که آن آتش سوزان ز برم
دورتر می رود و بیشترم می سوزد.
و نیز:
رفت قاصد که برد نام مرا گفت خموش
این خط نامه سیاهی است که من می دانم
رفتن از قهر به شب آمدن از مهر به روز
عذر بدتر ز گناهی است که من می دانم .
رجوع به تذکره ٔ صبح گلشن و قاموس الاعلام ترکی و فرهنگ سخنوران شود.
