مقاط
لغتنامه دهخدا
مقاط. [ م ِ ] (ع اِ) رسن اشتر. ج ، مُقط. (مهذب الاسماء). رسن یا رسن خرد سخت تافته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). رسن و گویند رسن کوچک سخت تافته مثل قماط است و مقلوب آن . ج ، مُقط. (از اقرب الموارد). || بند گهواره ومانند آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
