مقارة

مقارة. [ م ُ قارْ رَ ] (ع مص ) با کسی قرار گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (از اقرب الموارد). با هم آرام گرفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). آرام وقرار گرفتن و آرمیدن و ساکن شدن با کسی . (از ناظم الاطباء). || آرام گرفتن و منه قول ابن مسعود: «قارّوا الصلوة»، یعنی آرام بگیرید و حرکت نکنید وگویند «قار فی الصلوة» ایضاً. (از اقرب الموارد).