معافر

معافر. [ م ُ ف ِ ] (ع ص ) مردم نرم رفتار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || آن که با کاروانیان رود و فضله ٔ ایشان خورد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آن که با کاروانیان رود و از فضل ایشان چیزی بدو رسد: و لابد للمسافر من معونةالمعافر. (از اقرب الموارد). || آن که از بهر مردم حج کند. (دهار). حجه فروش . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).