مظمأی

مظمأی . [ م َ م َ ی ی ] (ع ص ) (از «ظم ء») کشت دشتی که از باران آب خورد، خلاف مسقوی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از معجم متن اللغة) (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد). کشت دشتی که از باران آب خوردخلاف مسقوی که از قنات آب خورد. (ناظم الاطباء). دیمی . کشت که آب باران خورده نه چشمه و رود. مظمی . مقابل مسقوی و مسقی . دیم . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).