مطروق

مطروق . [م َ ] (ع ص ) مردی که در وی نرمی و سستی و فروهشتگی باشد. || گیاه باران زده بعد از خشکی . || آب باران و جز آن که در وی شتران کمیز انداخته باشند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). آب ستور در رفته . (مهذب الاسماء).