مضاغةلغتنامه دهخدامضاغة. [ م ُ غ َ ] (ع ص ، اِ) خائیده ، و قیل ما یبقی فی الفم مما یمضغ. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). هرچیز خائیده شده و آنچه در دهان پس از خائیدن باقی ماند. (ناظم الاطباء). و رجوع به مَضاغ شود.
