مضاحاةلغتنامه دهخدامضاحاة. [ م ُ ] (ع مص ) آمدن کسی را وقت چاشت . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد): ضاحاه مضاحاةً و ضحاءً؛ هنگام چاشت آمد او را. (ناظم الاطباء).
