مسلسل گوی

مسلسل گوی . [ م ُ س َ س َ ] (نف مرکب ) مسلسل گوینده . دارای تسلسل بیان . پی درپی و بدون تعقید و وقفه سخن گوینده . که کلام را متصل و پیاپی گوید :
سر زنجیر فکر حلقه ٔ ذکری به دستم ده
مسلسل گوی مدح خویش کن طبع جوانم را.

سیدحسین خالص (از آنندراج ).