مستنجد
لغتنامه دهخدا
مستنجد. [ م ُ ت َ ج ِ ] (اِخ ) المستنجدباﷲ از خلفای بنی عباس (555 - 566 هَ . ق ) :
چو آسمان ورق عهد مقتفی بنوشت
برآمد آیت مستنجد از صحیفه ٔ حال .
رجوع به مستنجد باﷲ شود.
چو آسمان ورق عهد مقتفی بنوشت
برآمد آیت مستنجد از صحیفه ٔ حال .
خاقانی .
رجوع به مستنجد باﷲ شود.