مستأرضة

مستأرضة. [ م ُ ت َءْ رِ ض َ ] (ع ص ) مؤنث مستأرض که نعت فاعلی است از مصدر استیراض : ودیة مستأرضه ؛ نهال خرما که نو بر زمین رسته باشد. (منتهی الارب ). || قرحه ٔ ریمناک شده و فاسد گشته . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || زمین پاکیزه شده ٔ خوش آیند در چشم . (ناظم الاطباء). رجوع به مستأرض و استیراض شود.