مساکتة

مساکتة. [ م ُ ک َ ت َ ] (ع مص ) همدیگر خاموش بودن . (منتهی الارب ). با یکدیگر خاموش بودن . (تاج المصادر بیهقی ). || نبرد کردن با کسی در خاموشی . (منتهی الارب ). مبارزه کردن با کسی در سکوت و بر او غلبه کردن . (اقرب الموارد).