مدخنة
لغتنامه دهخدا
مدخنة. [ م ِ خ َ ن َ ] (ع اِ) بوی سوز. (منتهی الارب ). مجمره . (متن اللغة) (اقرب الموارد). بخورسوز. عودسوز. ج ، مَداخِن :
ساقیان تو فکنده باده اندر باطیه
خادمان تو فکنده عنبر اندر مدخنه .
ساقیان تو فکنده باده اندر باطیه
خادمان تو فکنده عنبر اندر مدخنه .
منوچهری .