محنت خور

محنت خور. [ م ِ ن َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ محنت . تحمل کننده ٔ رنج و سختی . غمخور. اندوه خور. که سختی و رنج برد. که بدبختی و آفات تحمل کند :
بیا ساقی آن می که محنت بر است
به چون من کسی ده که محنت خور است .

نظامی .