مجرفلغتنامه دهخدامجرف . [ م ُ ج َرْ رِ ] (ع ص ) سیل که زمین راکاود. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). هر چیزی که از بن برکند مانند سیلی که برکند بند را. || کسی که چاه می کند. (ناظم الاطباء).
