مجدالدین

مجدالدین . [ م َ دُدْ دی ] (اِخ ) ابوالبرکات . عوفی او را از جمله شاعران خراسان بعد از عهد سلطان سنجر و امیر معزی ذکر کرده است . از اوست :
آمد گه وداع به چشم آن مه ختن
دو جزع پرفتور و دو یاقوت پرفتن
بر در ز لعل میم و در آن میم صد شکر
بر گل ز مشک جیم و در آن جیم صد شکن ...
و رجوع به لباب الالباب چ لیدن ج 2 ص 318 شود.