مثافلة
لغتنامه دهخدا
مثافلة. [ م ُ ف َ ل َ ] (ع مص ) همنشین و ملازم کسی شدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || مداومت کردن بر طعامی از حبوب یعنی بواسطه ٔ نداشتن شیر به دانه اکتفا کردن قوم . (از منتهی الارب )(از اقرب الموارد). بدین معنی رجوع به مثافل شود.
