متیهةلغتنامه دهخدامتیهة. [ م َ هََ / م ُ هََ / م َ ی َ هََ ] (ع ص ) زمینی که در آن مردم گم شوند.ارض تیه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مضلة. (محیطالمحیط) (تاج العروس ج 9 ص 383) (از اقرب الموارد).
