متکایل

متکایل . [ م ُ ت َ ی ِ ] (ع ص ) کسی که معارضه میکند در دشنام و ملامت مر دیگری را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از فرهنگ جانسون ). || به یکدیگر پیماینده . (آنندراج ). کیل پیماینده مر همدیگر را. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به تکایل شود.