متهدکلغتنامه دهخدامتهدک . [ م ُ ت َ هََ دْ دِ ] (ع ص ) سختی کننده ٔ به سخن و ترساننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و رجوع به تهدک شود. بدگوینده . (ناظم الاطباء).
