متظالم
لغتنامه دهخدا
متظالم . [ م ُ ت َ ل ِ ] (ع ص ) همدیگررا ستم کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ظلم و ستم کننده یکی مر دیگری را. (ناظم الاطباء). || اظهار ظلم کننده از یکدیگر. (ناظم الاطباء) (فرهنگ جانسون ). و رجوع به تظالم شود.