متروکات
لغتنامه دهخدا
متروکات . [ م َ ] (ع ص ، اِ) ترکه . مرده ریگ .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مأخوذ ازتازی ، اثاث البیت ، و هر چیز که پس از کسی باقی ماند خواه آنکس زنده باشد و یا مرده . ما ترک . || رخت و اسباب غیر لازم . (ناظم الاطباء). و رجوع به متروکه شود.
