متدلک
لغتنامه دهخدا
متدلک . [ م ُ ت َ دَل ْ ل ِ ] (ع ص ) خود را مالنده به وقت شستن اندام . (آنندراج ). آن که بدن خویشتن را در وقت شستن بمالد. (ناظم الاطباء). || لایق و سزاوار و شایسته . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). || کسی که بر بدن خود خوشبوها بمالد. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تدلک شود.