متأوب

متأوب . [ م ُ ت َ ءَوْ وَ ] (ع مص ) مصدر میمی است از «تأوب » که به معنی آمدن به شب باشد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ). تأوبه متأوباً؛ به شب آمد او را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || (اِ) موضع آمدن به شب . (ناظم الاطباء).