مبتلی
لغتنامه دهخدا
مبتلی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) آزماینده . || حقیقت دریابنده . (از منتهی الارب ). و آنکه تحقیق میکند. (ناظم الاطباء). || خبر پرسنده . (از منتهی الارب ). آنکه خبر می پرسد. (ناظم الاطباء). || اختیارکننده . (از منتهی الارب ). || آنکه سوگند میخورد. (ناظم الاطباء).