مأوی گه
لغتنامه دهخدا
مأوی گه . [ م َءْ وا / وی گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مأواگه :
گویند مرا چون سلب خوب نسازی
مأوی گه آراسته و فرش ملون .
مأوی گه جیفه ٔ حسودت
جز سینه ٔ کرکسان مبینام .
رجوع به مأواگه شود.
گویند مرا چون سلب خوب نسازی
مأوی گه آراسته و فرش ملون .
اسماعیل بن نوح (از لباب الالباب چ نفیسی ص 23).
مأوی گه جیفه ٔ حسودت
جز سینه ٔ کرکسان مبینام .
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 514).
رجوع به مأواگه شود.