ماندگی افکندن

ماندگی افکندن . [ دَ / دِ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) رفع خستگی کردن . استراحت کردن . خستگی گرفتن . (به معنی متداول امروز). استجمام . (منتهی الارب ) :
بیاسای تا ماندگی بفکنی
به دانش مرا مغز و جان آکنی .

فردوسی .

بدم مانده ٔ راه و می خوردنم
بدان بد که تا ماندگی بفکنم .

اسدی .