ماشرة

ماشرة. [ ش ِ رَ ] (ع ص ) ارض ماشرة؛ زمین که گیاهش جنبان باشد از تازگی . (از منتهی الارب ). زمینی که گیاه آن پس از بارندگی جنبان گردد. (ناظم الاطباء). زمینی که گیاه آن از باران سیراب و جنبان و راست گردد. (از اقرب الموارد).