مائده افکن
لغتنامه دهخدا
مائده افکن . [ ءِ دَ / دِ اَ ک َ ] (نف مرکب ) که سفره رابگستراند. که خوان را پهن کند. سفره نه :
فقر است پیر مائده افکن که نفس را
بر آستان پیر ممکن درآورم .
رجوع به مائده نه شود.
فقر است پیر مائده افکن که نفس را
بر آستان پیر ممکن درآورم .
خاقانی .
رجوع به مائده نه شود.