لوشن
لغتنامه دهخدا
لوشن . [ ش َ ] (اِ) لَجن . لَژن . لوش خره . گل تیره ٔ بن آبها و تالابها. گل سیاه که در بن حوضها و ته جویها به هم رسد. (برهان ) :
نهالی به زیرش زلوشن بُدی
ز بر چادرش آب روشن بُدی .
نهالی به زیرش زلوشن بُدی
ز بر چادرش آب روشن بُدی .
اسدی .