لالستان
لغت‌نامه دهخدا
لالستان . [ ل َ ] (اِ مرکب ) لاله ستان . رجوع به لاله ستان شود :
گر روا باشد که لالستان بود بر زاد سرو
بر مه روشن روا باشد که مشک افشان بود.
باغ و لالستان چه باشد آستینی برفشان
باغبان را گو بیا گر دامن گل میبری .
|| مجازاً رخسار نیکوان و محبوبان :
ای تماشاگاه جانها طرف لالستان تو
مطلع خورشید زیر زلف جان افشان تو.
گر روا باشد که لالستان بود بر زاد سرو
بر مه روشن روا باشد که مشک افشان بود.
معزی .
باغ و لالستان چه باشد آستینی برفشان
باغبان را گو بیا گر دامن گل میبری .
سعدی .
|| مجازاً رخسار نیکوان و محبوبان :
ای تماشاگاه جانها طرف لالستان تو
مطلع خورشید زیر زلف جان افشان تو.
خاقانی .
