قنف
لغتنامه دهخدا
قنف . [ ق َ ن َ ] (ع مص ) کفته گردیدن گل و شکافته شدن آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِمص ) خردی گوش و درشتی و دوسیدگی آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || سطبری بینی . || (اِ) سپیدی که بر نره ٔ خرما باشد. (آنندراج ) (منتهی الارب ).