قلعه دارلغتنامه دهخداقلعه دار. [ ق َ ع َ / ع ِ ](نف مرکب ) قلعه دارنده . قلعه بان . دژبان : قلعه داران خزینه ها بردندقلعه را با کلید بسپردند.نظامی .