قعوانلغتنامه دهخداقعوان . [ ق َع ْ ] (ع اِ) تثنیه ٔ قعو، و آن دو چوب بکره ٔ دلو است که تیر چرخ بر آن باشد، یا دو آهنی است که در میان آن بکره گردد. ج ، قُعی ّ. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).