قعبةلغتنامه دهخداقعبة. [ ق َ ب َ ] (ع اِ) دبه مانندی است مر زنان را که در وی طیب و بوی خوش نهند. || ظرفی است با سرپوش که در آن پِست و مانند آن نهند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
