قربوتلغتنامه دهخداقربوت . [ ق َ رَ ] (معرب ، اِ) قربوت السرج ؛ کوهه ٔ زین . (منتهی الارب ). قربوس زین . سین را به تاء بدل کردند، و آن بر شیوه ٔ لهجه ای است که ناس را نات گویند. ج ،قرابیت . (از اقرب الموارد). و رجوع به قربوس شود.
